در جایی از فیلم Love گاسپار نوئه، الکترا، شخصیت زن اصلی فیلم، بخشی از شعر مورد علاقه اش را برای مورفی، قهرمان فیلم، می خواند. این صحنه اگرچه تقریبن در اواخر فیلم قرار دارد، فلش بکی ست به اوایل آشنایی موفی و الکترا؛ زمانی که آنها با تعریف کردن موضوعات مورد علاقه شان سعی در شناختن همدیگر دارند. در این اینجا می توانید شعر فیلم Love گاسپار نوئه را به طور کامل همراه با ترجمه و دکلمه بخوانید و بشنوید.

شعری که الکترا بخش پایانی اش را می خواند اثر رابرت فراست (Robert Frost) شاعر مشهور آمریکایی ست. این شعر که عنوانش «Stopping by Woods on a Snowy Evening» (به فارسی: دمی در میان درختان در شبی برفی) است، در سال 1923 منتشر شده.

در ادامه ابتدا متن انگلیسی شعر فیلم Love گاسپار نوئه را می خوانید، سپس ترجمه ی من از این شعر، و نهایتن دکلمه ی انگلیسی و فارسی آن را _مجددن توسط بنده_ می شنوید.

Whose woods these are I think I know.
His house is in the village though;
He will not see me stopping here
To watch his woods fill up with snow.

My little horse must think it queer
To stop without a farmhouse near
Between the woods and frozen lake
The darkest evening of the year.

He gives his harness bells a shake
To ask if there is some mistake.
The only other sound’s the sweep
Of easy wind and downy flake.

The woods are lovely, dark and deep,
But I have promises to keep,
And miles to go before I sleep,
And miles to go before I sleep.

این باغ ازان کیست_ می شناسمش
در شهر است خانه اش
مرا نخواهد دید اینجا ایستاده در باغ
تماشاگر نشستن برف روی درختانش.

برای اسبکم شاید غریب است
ماندنمان در جایی بی سرپناه،
بین بیشه و دریاچه یی یخ گرفته،
در تیره ترین شب سال.

تکانی به زنگوله ی افسارش می دهد
انگار می گوید «نکند چیزی شده؟».
جز این، تنها صدای خش خش جاروی
باد بی خیال و دانه های پشمالوی برف.

بیشه عاشقانه ست، تاریک و عمیق،
من اما قول هایی دارم که داده ام،
و یک عالم راه پیش از آنکه به خواب روم،
و یک عالم راه پیش از آنکه به خواب روم.