Erhan Sever son günlerde hep aynı kaygıyla yaşıyor. Sabahları çok erken uyanıp, saat dört gibi evinden çıkan Sever, her zamanki gibi Fiat marka eski arabasıyla kentin diğer ucundaki fabrikaya giriş yapıyor, dinlenme odasında koyu şekerli çayını içtikten sonra tulumunu giyiyor. Koruyucu gözlüklerini takıp, kaynak makinesini çalıştırmaya başladığında, aklından içini kemiren tek bir düşünce geçiyor: "Belki bugün son kez buradayım."